Strefa klienta Zaloguj się do: Panelu faktoringu Panelu pożyczki

Dziękujemy za wypełnienie formularza!

Nasz doradca wkrótce się z Tobą skontaktuje.
Skorzystaj z faktoringu SMEO,
a pieniądze na konto otrzymasz w 5 minut!

Dziękujemy za wypełnienie formularza!

Wkrótce się z Tobą skontaktujemy.

Dziękujemy za umówienie spotkania!

Na wskazany adres e-mail wysłaliśmy zaproszenie
na spotkanie on-line. Do zobaczenia!
Skorzystaj z faktoringu SMEO,
a pieniądze na konto otrzymasz w 5 minut!

Dziękujemy za subskrypcję naszego newslettera!

Będziesz otrzymywać informacje o SMEO. Skorzystaj z faktoringu SMEO, a pieniądze na konto otrzymasz w 5 minut!

Prowadzenie firmy w Polsce nie jest tanie. Na własnym biznesie można sporo zarobić, ale na przedsiębiorcy ciąży też wiele obowiązków płatniczych. Główne koszty prowadzenia działalności gospodarczej w 2023 roku obejmują składki ZUS oraz podatek dochodowy. Sprawdź, jakie to kwoty.

Składka ZUS w pierwszym półroczu działalności

Na początku działalności ustawodawca proponuje właścicielom firm preferencyjne warunki, tak by mogli rozkręcić biznes i zdobyć przychody. Ile wynosi składka ZUS w pierwszym roku działalności? Przez pierwsze pół roku nie płaci się wcale składki na ubezpieczenie społeczne, tylko składkę zdrowotną. Potem z kolei można przejść na preferencyjny ZUS, który przysługuje przez kolejne dwa lata.

Składka ZUS przez kolejne dwa lata: preferencyjny ZUS

Preferencyjny ZUS liczony jest od 30% minimalnego wynagrodzenia. Ponieważ w tym roku minimalne wynagrodzenie ulega zwiększeniu od 1 lipca, to preferencyjne składki ZUS ulegną podwyższeniu w II półroczu. Zmieni się bowiem podstawa wymiaru składek. Do 30 czerwca wynosi ona 1047 zł, od 1 lipca – 1080 zł. W związku z tym preferencyjne składki ZUS dla nowych firm wynoszą w I półroczu 2023 r.:

  •       emerytalna – 204,37 zł;
  •       rentowa – 83,76 zł;
  •       chorobowa – 25,65 zł;
  •       wypadkowa – 17,48 zł.

Łącznie: 331,27 zł.

Składki w II półroczu 2023 r. wyniosą:

  •       emerytalna – 210,82 zł;
  •       rentowa – 86,40 zł;
  •       chorobowa – 26,46 zł;
  •       wypadkowa – 18,04 zł.

Razem to 341,71 zł.

Pełne składki ZUS

Ile kosztuje prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej w 2023 roku, gdy firma istnieje już ponad dwa i pół roku na rynku? W takiej sytuacji najczęściej musi płacić już pełne składki ZUS, bo nie przysługuje jej ulga na start i skończyło się prawo do preferencyjnego ZUS-u. Pełne składki na ubezpieczenie społeczne są wyliczane od 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w danym roku. W 2023 roku to aż 6935 zł.

Kwoty składek na ZUS w pełny wymiarze wynoszą:

  • emerytalna – 812,23 zł;
  • rentowa – 332,88 zł;
  • chorobowa – 101,94 zł;
  • wypadkowa – 69,49 zł;
  • na Fundusz Pracy – 101,94 zł.

Łącznie: 1418,48 zł.

Mały ZUS

Czy jest opcja, żeby obejść opłacanie tak wysokich składek na ZUS co miesiąc? Tak, ale tylko w przypadku gdy przychody firmy za rok nie przekroczą 120 000 zł. Dla takich mniejszych przedsiębiorstw ustawodawca wprowadził w 2019 roku tzw. mały ZUS. W ciągu 60 miesięcy prowadzenia firmy można przez 36 miesięcy skorzystać z obniżonych składek na ZUS. Oznacza to, że po każdych 3 latach opłacania małego ZUS-u trzeba przejść na dwa lata na pełen ZUS, potem znów można wrócić na niższe składki.

Mały ZUS jest wyliczany dla każdego przedsiębiorcy indywidualnie, na podstawie wzoru:

  • Roczny dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej uzyskany w poprzednim roku kalendarzowym dzieli się przez liczbę dni kalendarzowych prowadzenia tej działalności gospodarczej w poprzednim roku kalendarzowym.
  • Następnie tę wartość mnoży się razy 30.
  • Otrzymany wynik to podstawa wymiaru składki, która trzeba zaokrąglić do pełnych groszy, a potem pomnożyć przez współczynnik 0,5.
  • Wynik znów zaokrągla się do pełnych groszy i otrzymuje się wysokość składek na ZUS.

Składka zdrowotna

Poza składką na ubezpieczenie społeczne należy co miesiąc opłacać też składki zdrowotne. Ich wysokość zależy od formy opodatkowania:

  • Na skali podatkowej wynosi ona 9% dochodu z poprzedniego miesiąca.
  • Przy podatku liniowym to 4,5% dochodu z poprzedniego miesiąca.
  • Przy ryczałcie ewidencjonowanym składki wynoszą 9% wyliczane od różnych wartości przeciętnego wynagrodzenia.

Ryczałtowcy płacą jako jedyni stałą kwotę składki zdrowotnej, zależną od tego, jakie osiągnęli przychody za poprzedni rok. Istnieją trzy progi składek zdrowotnych dla ryczałtu:

  1. Do 60 000 zł przychodu to kwota 9% od 60% przeciętnego wynagrodzenia dla firm, czyli 376,16 zł w roku 2023.
  2. Pomiędzy 60 000 zł a 300 000 zł to 9% od 100% przeciętnego wynagrodzenia – 623,93 zł w tym roku.
  3. Powyżej 300 000 zł składka wynosi 9% od 180% przeciętnego wynagrodzenia, co daje 1128,48 zł miesięcznie.

Minimalna składka zdrowotna w 2023 roku

Przedsiębiorcy na skali podatkowej i liniowcy zawsze muszą opłacić składkę zdrowotną, nawet gdy osiągnęli straty i wyliczenie kwoty 9% od dochodu nie jest możliwe. W tej sytuacji uiszczana jest minimalna składka zdrowotna, która w pierwszym półroczu tego roku wynosi 314,10 zł, a od lipca wzrośnie do 324 złotych.

Podatek dochodowy

Składki na ZUS i zdrowotna to, niestety, nie jedyne daniny do opłaty przy prowadzeniu jednoosobowej działalności gospodarczej. Koszty miesięczne obejmują też podatek dochodowy, choć oczywiście opłaca się go tylko wtedy, gdy przedsiębiorstwo notuje dochody. Zaliczki miesięczne lub kwartalne na podatek dochodowy zależne są od formy opodatkowania:

  • Przy rozliczeniu na zasadach ogólnych to 12% do dochodów 120 000 zł oraz 10 800 zł plus 32% nadwyżki ponad 120 000 zł. Zwolnione z podatku są dochody do 30 000 zł rocznie.
  • Podatek liniowy wynosi 19%.
  • Ryczałt opłacany jest jedynie od przychodów, a stawki są różne, ustalane na podstawie rodzaju prowadzonej działalności: 2%, 3%, 5,5%, 8,5%, 10%, 10%, 12%, 12,5%, 14%, 15% i 17%.

Czy własna firma się opłaca?

Wiesz już, ile kosztuje prowadzenie własnej działalności gospodarczej i jak widzisz nie są to małe sumy, zwłaszcza gdy nie przysługują już żadne zniżki na start i ulgi z tytułu niskich przychodów. Czy przy tak wysokich kosztach własna firma się opłaca? Wszystko zależy od tego, ile można zarobić na własnej działalności, a to kwestia indywidualna. W każdym przypadku przed założeniem działalności trzeba wyliczyć, jakie mogą być potencjalne przychody i ile wyniosą koszty, by przewidzieć wysokość dochodów oraz upewnić się, że firma ma szansę utrzymać płynność finansową.

Z roku na rok rosną koszty zatrudnienia pracownika. Wynika to z faktu podwyższania minimalnej płacy przez ustawodawcę. Wynagrodzenie netto wypłacane pracownikowi na umowie o pracę stanowi jedynie 60% wszystkich ponoszonych kosztów. Sprawdź, jakie koszty po stronie pracodawcy występują w tym roku przy zatrudnieniu  pracownika na różnych rodzajach umowy.

Minimalne wynagrodzenie w 2023 roku

Zacznijmy od tego, ile wynosi minimalna krajowa w 2023 roku. Od stycznia tego roku minimalne wynagrodzenie wzrosło do 3490 złotych brutto, o 480 złotych więcej niż rok temu. Ustawodawca przewidział jeszcze jedną podwyżkę minimalnej płacy w tym roku – od 1 lipca będzie ona wynosić aż 3600 złotych brutto. W przypadku zatrudnienia na umowie cywilnoprawnej określane są stawki minimalne za godzinę i wynoszą one w tym roku: 22,80 złotych za godzinę do 30 czerwca 2023 roku i 23,50 złotych za godzinę od 1 lipca do 31 grudnia 2023 roku.

Koszty dla pracodawcy w 2023 roku: umowa o pracę

Na koszty pracodawcy przy zatrudnieniu na umowę o pracę składa się:

  • wynagrodzenie brutto,
  • składki ZUS finansowane przez pracodawcę,
  • wpłaty do PPK uiszczane przez pracodawcę.

Wszystkie te wydatki mogą zostać zaliczane do kosztów uzyskania przychodu.

Składki odprowadzane przez pracodawcę

Wysokość składek odprowadzanych od kwoty brutto przez pracodawcę wynosi:

  • składka emerytalna – 9,76%,
  • składka rentowa – 6,50%,
  • składka wypadkowa* – 1,67%,
  • składka na Fundusz Pracy** – 2,45%,
  • składka na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych** – 0,10%,
  • składka na Pracownicze Plany Kapitałowe*** – 1,50%.

Razem daje to 21,98%.

*Warto nadmienić, że podana stawka na ubezpieczenie wypadkowe to ta najczęściej stosowana, bo są różne stopy zależnie od prowadzonej działalności. Jest to też stawka dla pracodawcy zatrudniającego do 9 osób, powyżej tej liczby stawka jest ustalana indywidualnie.

**W przypadku świadczeń na FP i FGŚP są sytuacje, w których pracodawca nie musi ich uiszczać. Dotyczy to wynagrodzeń dla zatrudnionych:

  • kobiet po 55. roku życia,
  • mężczyzn po 60. roku życia,
  • osób po urlopie macierzyńskich, rodzicielskim lub wychowawczym w okresie 36 miesięcy od powrotu do pracy,
  • pracowników po 50. roku życia, którzy przez 30 dni przed podjęciem pracy byli zarejestrowani jako osoby bezrobotne – zwolnienie obowiązuje przez rok od podpisania umowy o pracę,
  • pracowników przed 30. rokiem życia, którzy otrzymali pracę za pośrednictwem PUP – zwolnienie obowiązuje także przez rok od podpisania umowy o pracę.

***Składki na PPK są opłacane dla pracowników między 18. a 55. rokiem życia, którzy obowiązkowo są zgłoszeni do programu. Pracodawca nie ma wpływu na zapis do PPK – to pracownik może zrezygnować z oszczędzania na PPK. Jeśli wyrazi taką wolę i złoży stosowną rezygnację, to pracodawca nie będzie musiał opłacać tych składek. Stawka 1,5% jest podstawowa, na życzenie pracownika dodatkowo może być odkładane 2,5%.

Koszty pracodawcy przy minimalnym wynagrodzeniu

Jak wyglądają w praktyce koszty zatrudnienia pracownika z minimalnym wynagrodzeniem w tym roku? Rozpatrzmy dwa przypadki – do końca czerwca i od lipca, bo płaca minimalna ulegnie podwyższeniu w drugiej połowie roku.

Koszty zatrudnienia pracownika do 30 czerwca:

  • wynagrodzenie brutto: 3490 zł,
  • składka emerytalna: 340,62 zł,
  • składka rentowa: 226,85 zł,
  • składka wypadkowa: 58,28 zł,
  • składka na FP: 85,51 zł,
  • składka na FGŚP: 3,49 zł
  • wpłata podstawowa na PPK: 52,35 zł,
  • całkowity koszt zatrudnienia: 4257,10 zł.

Koszty zatrudnienia pracownika od 1 lipca:

  • wynagrodzenie brutto: 3600 zł,
  • składka emerytalna: 351,36 zł,
  • składka rentowa: 234 zł,
  • składka wypadkowa: 60,12 zł,
  • składka na FP: 88,20 zł,
  • składka na FGŚP: 3,60 zł,
  • wpłata podstawowa na PPK: 54 zł,
  • całkowity koszt zatrudnienia: 4391,28 zł.

Koszty pracodawcy: 2023 rok kontra 2022

Jak to wygląda w porównaniu z zeszłym rokiem? Minimalne wynagrodzenie brutto wynosiło w 2022 roku 3010 zł, a doliczając składki opłacane przez pracodawcę w wysokości łącznie 21,98%, wychodziło 3671,61 zł kosztów zatrudnienia pracowników. Zatem kwotowo koszt zwiększył się o 580 zł w pierwszym półroczu, a od 1 lipca podniesie się aż o 720 zł.

Koszty pracodawcy przy umowie zlecenie

Koszty pracodawcy przy zatrudnieniu na umowę zlecenie są identyczne jak przy umowie o pracę, jeśli ta umowa jest jedynym źródłem utrzymania pracownika, a dodatkowo nie jest on studentem w wieku do 26. roku życia. Jeśli pracownik jest zatrudniony w innych miejscach, to pracodawca ponosi jedynie koszt wynagrodzenia brutto, a składki społeczne opłaca tylko pracownik. Podobnie w przypadku studentów do 26. roku życia – kosztem pracodawcy jest płaca brutto.

Koszty pracodawcy przy umowie o dzieło

Przy umowie o dzieło ani pracownik, ani pracodawca nie odprowadzają żadnych składek do ZUS-u czy w ramach PPK. Kosztem pracodawcy jest jedynie wynagrodzenie brutto. Sytuacja zmienia się, gdy umowa o dzieło zawarta jest z pracodawcą, z którym pracownik pozostaje w stosunku pracy w ramach umowy o pracę. Wtedy, oczywiście, powstaje obowiązek odprowadzania składek.

 

Jak zweryfikować kontrahenta, żeby się wystrzec sankcji związanych z karuzelą VAT-owską? Gdzie sprawdzić partnera biznesowego z Polski, Unii Europejskiej czy Ukrainy, żeby zyskać pewność co do jego uczciwości? Przed fiskusem trzeba udowodnić, że zrobiło się wszystko, by rzetelnie prześwietlić kontrahenta. Jak to zrobić?

Biała lista VAT

Jeśli kontrahent jest VAT-owcem, zacznij od sprawdzenia Białej listy podatników VAT. W ten sposób dowiesz się, czy na fakturze masz poprawne dane oraz właściwy rachunek bankowy. Wykaz podatników VAT pozwala też na sprawdzenie statusu podmiotu Vat – to znaczy, że jeśli nie wiesz, czy kontrahent jest czynnym podatnikiem VAT, to tam właśnie znajdziesz odpowiedź na to pytanie.

Wykaz podatników VAT zawiera:

  • nazwę firmy lub imię i nazwisko,
  • numeru, za pomocą którego podmiot został zidentyfikowany na potrzeby podatku, jeżeli został on przyznany,
  • informacje o statusie podmiotu w VAT: czynny podatnik, zwolniony podatnik, wykreślony podatnik, niezarejestrowany podatnik,
  • numer identyfikacyjny REGON,
  • numer bankowy.

Numer rachunku bankowego to najważniejsza informacja na Białej liście. Jeśli transakcja ma się odbyć między dwoma firmami i opiewa na więcej niż 15 000 zł brutto, to środki muszą zostać wysłane na rachunek z Białej listy. Inaczej nie będzie można takiego wydatku zaliczyć w koszty uzyskania przychodów.

Bazy klientów

Weryfikacja wiarygodności płatnika, podatnika czy kontrahenta powinna obejmować też sprawdzenie ogólnodostępnych baz firm. Podmioty gospodarcze, jak jednoosobowe działalności gospodarcze, spółki cywilne czy jawne, są umieszczane w bazach rządowych. Można tam znaleźć wiele informacji o ich działalności. Wszystkie rejestry publiczne są darmowe, dostępne w Internecie i wystarczy znać jeden parametr jak nazwa, imię i nazwisko czy numer NIP/REGON, by wyszukać w nich informacje o kontrahencie.

Jeśli po sprawdzeniu białej listy VAT i jednej z poniższych baz firm masz wciąż wątpliwości co do wiarygodności kontrahenta, pozostaje Ci jeszcze skorzystanie z płatnych wywiadowni gospodarczych czy serwisów jak Biuro Informacji Kredytowej, gdzie uzyskasz więcej danych o statusie finansowym danego podmiotu.

Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej CEIDG

W Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) zbierane są dane o jednoosobowych działalnościach gospodarczych oraz wspólnikach spółek cywilnych.

W CEIDG znajdują się informacje takie jak:

  • imię i nazwisko właściciela czy wspólnika oraz nazwa firmy,
  • NIP i REGON,
  • data rozpoczęcia działalności, ewentualnie data jej zawieszenia i wznowienia,
  • status przedsiębiorcy: aktywny, zawieszony,
  • adres,
  • rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej,
  • dane kontaktowe jak numer telefonu i email,
  • dane pełnomocników firmy,
  • informacje dotyczące upadłości, postępowania naprawczego, postępowania restrukturyzacyjnego.

Krajowy Rejestr Sądowy

W KRS-ie zbierane są dane o spółkach prawa handlowego, to jest spółkach jawnych, partnerskich, komandytowych, komandytowo-akcyjnych, z ograniczoną odpowiedzialnością, akcyjnych. Przed szukaniem zaznacz pole „Przedsiębiorcy”, a następnie podaj choć jeden parametr jak NIP, REGON, KRS, nazwa firmy czy miejscowość rejestracji działalności.

W tej wyszukiwarce dostępne są dane takie jak:

  • numery identyfikacyjne firmy,
  • data wpisu lub wykreślenia,
  • forma działalności,
  • adres,
  • historia wpisu pokazująca zmiany w firmie,
  • sposób reprezentacji – dzięki temu dowiesz się, kto może skutecznie podpisać umowę,
  • wysokość kapitału zakładowego czy akcyjnego dla spółek kapitałowych,
  • ewentualna informacja o otwarciu procesu likwidacji,
  • informacje o datach złożenia sprawozdań finansowych – spółki mają taki obowiązek raz do roku, jeśli go nie dopełniły, to może oznaczać brak rzetelności i transparentności w działaniu firmy.

Zwróć zwłaszcza uwagę na dział 4 i kolejne, bo tam będą informacje o ewentualnym kuratorze dla spółki, postępowaniu likwidacyjnym, upadłościowym, układowym, restrukturyzacyjnym lub naprawczym. W dostępnej także online i bezpłatnie Przeglądarce dokumentów finansowych po numerze KRS wyszukasz sprawozdanie finansowe przedsiębiorstwa.

Rejestr Gospodarki Narodowej – REGON

REGON to Krajowy Rejestr Podmiotów Gospodarki Narodowej prowadzony przez Główny Urząd Statystyczny. Po numerze NIP, REGON, KRS lub adresie wyszukasz tam informacje o wszystkich firmach – JDG, spółkach prawa handlowego, a także spółkach cywilnych, których nie ma w bazie CEIDG (są w niej tylko dane wspólników spółek cywilnych).

Jak zweryfikować kontrahenta unijnego?

Współpracujesz z klientem z Unii Europejskiej? Nie znajdziesz informacji o takim kontrahencie w powyższych polskich bazach. Musisz skorzystać z Systemu VIES, który jest wykazem podatników VAT UE. Tę wyszukiwarkę prowadzi Komisja Europejska. Dowiesz się z niej przede wszystkim, czy podmiot jest zarejestrowany jako dokonujący transakcji wewnątrzwspólnotowych – tylko w takiej sytuacji można stosować do transakcji stawkę 0% VAT. Wyszukiwanie odbywa się po numerze VAT UE oraz kraju rejestracji.

Warto też sprawdzić kontrahenta w bazie firm danego kraju. Na portalu e-sprawiedliwość, zarządzanym przez Komisję Europejską znajdziesz informacje o rejestrach podmiotów gospodarczych innym krajów.

W przypadku, gdy będziesz przewozić towary przez granicę na zlecenie zagranicznego kontrahenta, sprawdź bazę EORI, czyli Economic Operator Identification and Registration z informacjami o podmiotach gospodarczych zbieranych na potrzeby celne.

Jak zweryfikować kontrahenta unijnego spoza Unii?

Jak zweryfikować kontrahenta z Ukrainy lub innego kraju spoza Unii Europejskiej? Masz do wyboru kilka ścieżek działania:

  • Sprawdzić bazę EORI, jeśli będziesz przewozić towary przez granicę na zlecenie zagranicznego klienta.
  • Sprawdzić dostępne publicznie informacje w Internecie – stronę www, media społecznościowe, fora.
  • Sprawdzić rejestr firmy dla danego kraju.
  • Wyszukać na Portalu Promocji Eksportu listę instytucji i polskich placówek dyplomatycznych, które pomogą ci skontaktować się z zagranicznymi firmami.
  • Poprosić o pomoc dwustronne izby gospodarcze, np. Polsko-Niemiecka Izba Przemysłowo-Handlowa oferuje raporty handlowe i odpisy z zagranicznych rejestrów.

Niezależnie od przeprowadzanej weryfikacji kontrahenta, warto się zabezpieczyć na wypadek opóźnień w płatnościach. Gdy skorzystasz z faktoringu, otrzymasz środki z faktur od razu po jej wystawieniu. Co więcej, otrzymasz też dostać w pakiecie, za darmo weryfikację kontrahentów. Skontaktuj się z nami, by dowiedzieć się szczegółów o faktoringu oraz weryfikacji kontrahentów.

 

Biała lista podatników VAT to wykaz zawierający podstawowe dane o firmie, w tym jej rachunek bankowy. To właśnie na niego należy przesyłać rozliczenia za transakcje powyżej 15 000 zł. Co jednak, gdy nie ma na liście kontrahenta? Czy można mu przelać środki?

Biała lista podatników VAT

Biała lista podatników VAT to wykaz zawierający dane firmy takie jak:

  • jej nazwa,
  • numer identyfikacyjny na potrzeby podatku, jeśli został nadany,
  • status podmiotu: zarejestrowany, wykreślony, niezarejestrowany, czynny podatnik VAT, zwolniony podatnik VAT,
  • data rejestracji, odmowy rejestracji albo wykreślenia z rejestru oraz przywrócenia zarejestrowania jako podatnika VAT,
  • podstawę prawną odpowiednio odmowy rejestracji, wykreślenia z rejestru oraz przywrócenia zarejestrowania jako podatnika VAT,
  • numery rachunków rozliczeniowych bankowych, podanych przez firmę w zgłoszeniu.

Sprawdzenie białej listy VAT powinno być częścią weryfikacji kontrahentów, prowadzonej przed nawiązaniem współpracy handlowej.

Kto trafia na białą listę VAT?

Na białą listę VAT wpisywane są, zgodnie z art. 96b ust. 1 ustawy VAT, podmioty zarejestrowane jako podatnicy VAT, w tym przywróceni do rejestru oraz podmioty wykreślone z rejestru podatników VAT i takie, w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji.

Transakcje z podatnikami z białej listy VAT

Jeśli znajdująca się na białej liście firma jest czynnym podatnikiem VAT, to w przypadku dokonywania zakupu towarów i usług należy uiścić za nie płatności na rachunek wskazany w rejestrze. Naruszenie tej zasady wiąże się z konsekwencjami podatkowymi. W przypadku przelania więcej niż 15 000 zł na rachunek niewskazany w rejestrze, to w części powyżej tej kwoty nie będzie można takiego wydatku zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Transakcje na małe sumy, do 15 000 zł, nie są objęte sankcjami. Problem nie dotyczy też podatników, którzy są zwolnieni z VAT-u. Im można przekazywać rozliczenia na dowolny, podany na fakturze rachunek bankowy, bo nie widnieją oni na białej liście VAT-owców.

Czemu kontrahenta nie ma na białej liście VAT?

Czemu numeru rachunku z faktury nie ma na białej liście podatników? Powodów może być kilka. Kontrahent może nie być czynnym podatnikiem VAT, bo jest zwolniony przedmiotowo lub podmiotowo. Warto po prostu sprawdzić, czy podatnik płaci VAT. Jeśli faktura nie zawiera podatku VAT, to najczęściej oznacza, że jej wystawca nie jest czynnym płatnikiem VAT-u. Choć nie zawsze – faktura może dotyczyć usług akurat zwolnionych z VAT-u, ale zasadniczo podatnik może być płatnikiem VAT-u.

Jeśli kontrahent jest płatnikiem VAT-u, przyczyny braku numeru rachunku w rejestrze mogą być inne. Taka sytuacja powinna wzbudzić czujność opłacającego transakcję. Może bowiem oznaczać, że kontrahent został wykreślony z białej listy podatników VAT z powodu przekrętów podatkowych. Nie zawsze jednak przyczyna jest tak poważna. Czasem urzędy skarbowe wykreślają płatników z powodu popełnienia przez nich prostych błędów, gdy np. nie odpowiedzą na pismo. To metoda na wymuszenie na podatnikach by skontaktowali się z urzędem w pilnym trybie.

Co robić gdy nie ma kontrahenta na białej liście VAT?

Czy można przeprowadzić transakcję z podmiotem niewystępującym na białej liście VAT? Można, ale zależy, na jaką sumę i z jakiego powodu kontrahent na listę nie trafił. Jeśli nie jest czynnym podatnikiem VAT, to nie ma żadnych przeciwwskazań, by zapłacić mu za fakturę na rachunek spoza listy. Jeśli transakcja jest na kwotę mniejszą niż 15 000 zł – to także śmiało można przesyłać pieniądze. 

W przypadku jednak, gdy suma jest wyższa, a firma jest podatnikiem VAT i nie ma jej na liście lub prosi o przelew na rachunek, którego nie ma w wykazie, to nie powinno się wykonać takiej operacji finansowej. Nie będzie bowiem można zaliczyć tego wydatku w koszty uzyskania przychodu. Błąd można naprawić w ciągu 14 dni od przelewu na niewłaściwe konto, czyli niezgłoszonego na listę. Trzeba w tym czasie zgłosić urzędowi skarbowemu ten fakt na druku ZAW-NR.

 

To już pewne: w życie wejdą nowe przepisy dotyczące sporządzania i wysyłania plików VAT. W połowie listopada prezydent podpisał ustawę wprowadzającą zmiany w przepisach o PIT i CIT, na mocy których pojawi się nowy obowiązek dla przedsiębiorców – wysyłka plików JPK_PKPIR, JPK_KR lub JPK_EWP.  Dowiedz się, od kiedy trzeba będzie wysyłać JPK_PKPIR i kto będzie musiał to robić.

Obecne przepisy

Co to jest plik JPK? To Jednolity Plik Kontrolny (JPK) zawierający generowane przez system informatyczny dane o operacjach gospodarczych dokonanych przez firmę w danym okresie. Przedsiębiorcy są zobligowani do przekazywania co miesiąc do Urzędu Skarbowego pliku JPK_V7, o ile są czynnymi podatnikami VAT. Inne pliki, to jest:

  •       JPK_FA: faktury VAT
  •       JPK_FA_RR: faktury VAT rolnika ryczałtowego
  •       JPK_KR: księgi rachunkowe
  •       JPK_MAG: magazyn
  •       JPK_WB: wyciąg bankowy
  •       JPK_PKPIR: podatkowa księga przychodów i rozchodów
  •       JPK_EWP: ewidencja przychodów

podatnicy obecnie składają tylko na wyraźne żądanie organów skarbowych i tylko jeśli ich dotyczą, na przykład, gdy prowadzą magazyn, mogą podesłać plik JPK_MAG. W praktyce konieczne jest wysyłanie takich plików, gdy urząd prowadzi czynności sprawdzające, przeprowadza kontrolę podatkową lub celno-skarbową, ewentualnie, gdy toczy się postępowanie podatkowe.

Nowe przepisy, nowy obowiązek

Ustawa podpisana przez prezydenta w połowie listopada wprowadza obowiązek składania dodatkowych plików JPK – JPK_KR, JPK_PKPIR lub JPK__EPW, zależnie od formy rozliczenia, co miesiąc lub kwartał przez wszystkich przedsiębiorców, a także w ujęciu rocznym. Będą to dodatkowe do pliku JPK_V7 struktury do wysłania do urzędu. 

Skąd taki nowy obowiązek dla firm? Osiągane przychody czy dochody są obecnie podstawą do naliczania składek zdrowotnych. Aby ustalić, czy prawidłowo je naliczono, urząd skarbowy potrzebuje informacji o przychodach, dochodach i kosztach.

Obowiązek comiesięcznego składania JPK_PKPIR, JPK_KR i JPK_EWP 

Od 2025 roku czynni podatnicy VAT prowadzący księgi, księgi rachunkowe lub ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych są obowiązani prowadzić je przy użyciu programów komputerowych i wysyłać wskazane pliki co miesiąc lub kwartał do organów podatkowych. Od 2026 roku ten obowiązek obejmie także podatników niebędących VAT-owcami.

Pliki JPK_PKIPR oraz JPK_KR są przeznaczone dla firm rozliczających się na zasadach ogólnych i prowadzących księgi podatkowe pełne lub podatkową księgę przychodów i rozchodów, zaś plik JPK_EWP jest sporządzany przez osoby rozliczające się ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych według stanu na ostatni dzień: 

miesiąca – w przypadku gdy stanowią podstawę ustalania zaliczek miesięcznych,

lub

kwartału – w przypadku gdy stanowią podstawę ustalania zaliczek kwartalnych. 

Termin wysyłki to do 20. dnia miesiąca następującego po upływie odpowiednio tego miesiąca albo kwartału. Dodatkowo konieczne będzie wysłanie dokumentów po zakończeniu roku podatkowego do dnia, którego upływa termin na złożenie zeznania rocznego (zatem koniec kwietnia).

Jak wygenerować te pliki? Za pomocą programów księgowych online, w postaci elektronicznej, analogicznie, jak generuje się i wysyła pliki JPK_V7.

Pliki JPK_PKPIR, JPK_KR oraz JPK_EWP: od kiedy obowiązkowa wysyłka?

Obowiązek składania plików dotyczących przychodów, kosztów i dochodów co miesiąc lub kwartał oraz corocznie będzie dotyczyć wszystkich przedsiębiorców rozliczających się skalą podatkową, podatkiem liniowym lub ryczałtem. Jednak będzie wprowadzany stopniowo:

Od stycznia 2024 roku obejmie podatników CIT z przychodami powyżej 50 mln euro rocznie.

Od stycznia 2025 roku będzie obowiązkowy dla pozostałych podatników CIT oraz podatników PIT, którzy zobowiązani są do przesyłania pliku JPK_VAT.

Od stycznia 2026 roku będzie obowiązkowych dla wszystkich pozostałych podatników PIT i CIT.

Pierwotnie planowano wdrożenie tych zmian od stycznia 2023 dla wszystkich podatników CIT i PIT, ale wejście przepisów w życie rozłożono w czasie i przesunięto, bo firmy nie były gotowe.

Czym są faktury ustrukturyzowane? Za tą nazwą kryją się faktury, które już niedługo wszyscy przedsiębiorcy będą musieli wysyłać za pomocą elektronicznego systemu faktur. Co trzeba wiedzieć o tych fakturach? Sprawdź poniższe pytania i odpowiedzi.

Czym są faktury ustrukturyzowane?

Faktura ustrukturyzowana to faktura wystawiona za pomocą Krajowego Systemu e-Faktur (KSeF), która ma przydzielony numer identyfikacyjny pozwalający ją identyfikować w systemie. Jest to zatem zwykła faktura elektroniczna, inaczej e-faktura, ale wystawiona z użyciem krajowego systemu i wedle określonego wzoru oraz zapisana w formacie elektronicznym. Stąd jej nazwa – ustrukturyzowana, bo ma konkretną strukturę. Jeśli chodzi o jej funkcje, to są te same co dotychczas wystawianych faktur papierowych czy elektronicznych – potwierdza transakcję sprzedaży i zakupu.

Jak będzie wyglądać faktura ustrukturyzowana?

Faktura ustrukturyzowana będzie mieć zawsze taki sam wygląd. Ma być wystawiana wedle ustalonego wzoru, opublikowanego w Centralnym Repozytorium Wzorów Dokumentów Elektronicznych (CRWDE) na platformie ePUAP. Będzie zapisana w formacie XML, który bez problemu odczytają programy księgowe.

Jak będzie się wystawiać e-faktury ustrukturyzowane?

E-faktura będzie wystawiana z użyciem Krajowego Systemu e-Faktur. Podatnik chcący wystawić lub też otrzymać taki dokument będzie musiał mieć dostęp do platformy i założone na niej konto indywidualne. Jeśli przedsiębiorca korzysta z nowoczesnych programów księgowych lub fakturowych, to będę one zintegrowane z KSeF. Wystarczy zatem wystawiać faktury przez ten program. Także osoby współpracujące z nowoczesnym biurem księgowym, będą mieć ułatwione zadanie, bo księgowi na pewno pomogą przy wystawieniu e-faktur.

Czy możliwe będzie wycofanie źle wystawionej faktury?

Niestety nie. Jeśli faktura zostanie wystawiona błędnie, z niepoprawnymi danymi, to trzeba będzie wystawić fakturę korygującą. Nie będzie możliwości edycji danych w wysłanej już fakturze. Jeśli prawidłowo wystawiona faktura zostanie wysłana, a okaże się, że wystawiono ją przez pomyłkę, to aby odwrócić jej skutki, trzeba będzie skorygować jej wartość do zera.

Kto będzie zobowiązany do wystawiania faktur w KSeF?

Dla kogo faktury ustrukturyzowane będą obowiązkowe? Dla wszystkich podmiotów wystawiających faktury podlegające polskim przepisom podatkowym, wedle zapowiedzi Ministerstwa Finansów. Obowiązek korzystania z KSeF nie obejmie podatników mający siedzibę działalności lub stałe miejsce jej prowadzenia poza Polską.

Kiedy wchodzą w życie faktury ustrukturyzowane?

System KSeF będzie obowiązkowy od stycznia 2024 roku. Natomiast działa już teraz i można z niego korzystać dobrowolnie, by sprawdzić, jak wystawić faktury. Pierwotnie obowiązek wystawiania faktur ustrukturyzowanych miał wejść w życie od 1 kwietnia tego roku, jednak termin przesunięto po sygnałach od firm, że nie są gotowe na korzystanie z platformy.

Jak się przygotować do wystawiania takich faktur?

Aby przygotować się do wystawiania i odbierania e-faktur, trzeba w firmie wdrożyć właściwe zaplecze technologiczne. Koniecznie będzie zaktualizowanie obecnego systemu finansowo-księgowego lub wdrożenie nowego, jeśli do tej pory przedsiębiorca wystawiał faktury papierowe. W większych jednostkach dojdzie do tego kwestia przeszkolenia pracowników z korzystania z KSeF oraz wdrożenia właściwych procedur, tak by nie popełniać błędów, weryfikować dokument przed wysłaniem etc.

Czy można przetestować KSeF?

Od 1 stycznia 2022 do 31 grudnia 2023 system jest dobrowolny i można go przetestować. Przedsiębiorca ma możliwość wystawienia w tym czasie faktury np. dotyczącej jednego typu transakcji lub dla jednego z kontrahentów, by sprawdzić, jak to wygląda w praktyce. Pozostałe dokumenty można wystawiać wciąż tradycyjnie, jako faktury papierowe czy zwykłe elektroniczne.

 

 

 

Płynność finansowa to ważny współczynnik wskazujący, jaka jest kondycja firmy i czy nie grożą jej problemy z wypłacalnością. Płynność można mierzyć kilkoma wskaźnikami. Prowadząc firmę, warto je znać. Jakie to wskaźniki i jak je wyliczyć?

Czym jest płynność finansowa?

Płynność finansowa to zdolność do regulowania na bieżąco, w terminie zobowiązań firmy. Uzyskane z działalności przychody należy przeznaczyć wpierw na pokrycie wszystkich kosztów stałych i zmiennych, np. podatki, opłaty za media i czynsz, wynagrodzenia pracowników. Czasem jednak firma napotyka na trudności z opłacaniem zobowiązań z uwagi na, na przykład, spowolnienie gospodarcze i gorsze wyniki w sprzedaży lub zatory płatnicze.

W wielu branżach jak budowlana czy transportowa stosuje się faktury z długim terminem płatności, nawet 90 dni. W tym czasie środki są zamrożone i przedsiębiorca może nie być w stanie opłacić zobowiązań, których terminu płatności nie da się odroczyć. W tej sytuacji najczęściej ratuje się finansowaniem dłużnym lub korzysta z faktoringu, pozwalającego na uzyskanie od razu pieniędzy z wystawionych faktur.

Jak przygotować się na ewentualne problemy z płynnością finansową? Najlepiej kontrolując stale jej poziom, poprzez analizę z użyciem właściwych wskaźników.

Analiza płynności finansowej

Analiza płynności finansowej może być wykonywana na dwa sposoby. Wyróżnia się podejście:

  • Dynamiczne: płynność określana jest z użyciem danych związanych z przepływami pieniężnymi w konkretnym przedziale czasowym.
  • Statyczne: płynność określana jest na podstawie danych z rachunku zysków i strat, bilansu lub wskaźników na określony dzień.

W tym drugim podejściu należy wykorzystać trzy wskaźniki płynności finansowej: bieżącej, przyspieszone i natychmiastowej.

Wskaźnik bieżącej płynności finansowej

Wskaźnik bieżącej płynności finansowej jest podstawowym wykorzystywanym do prezentacji możliwości regulacji zobowiązań krótkoterminowych z użyciem aktywów obrotowych np. zapasów. Wylicza się go jako iloraz aktywów obrotowych i zobowiązań bieżących. Gdy wynik jest w zakresie 1,5-2,0, to wartość optymalna. Poniżej 1,0 to wynik ostrzegawczy dla firmy. Aby dogłębnie przeanalizować bieżącą płynność finansową, warto porównać wynik z danego okresu z wartościami z okresów przeszłych. Pozwoli to na zidentyfikowanie czynników kształtujących płynność finansową i ewentualną eliminację ryzyka. Gdy wskaźnik rośnie w czasie, to znaczy, że płynność firmy się poprawia. Gdy maleje – wręcz przeciwnie.

Wskaźnik płynności przyspieszonej

Wskaźnik płynności przyspieszonej określa możliwość przedsiębiorstwa do pokrywania bieżących zobowiązań aktywami płynnymi, np. inwestycjami krótkoterminowymi. Na ten wskaźnik płynności finansowej wzór obejmuje iloraz aktywów obrotowych, skorygowanych o zapasy, i zobowiązań bieżących. Także w tym przypadku wartość powinna przekraczać 1,0, bo świadczy to o możliwości regulowania zobowiązań na bieżąco. Jeśli wynik jest poniżej 1,0, to firma utraciła płynność.

Z drugiej strony, gdy wartość tego wskaźnika jest za wysoka, to oznacza, że nie są dokonywane inwestycje, a środki są przetrzymywane i nie wykorzystywane do rozwoju firmy. Porównując wartości wskaźników płynności bieżącej i szybkiej, to gdy pierwszy jest wysoki, a drugi niski, świadczy to o zaleganiu zapasów, co generuje dodatkowe koszty.

Wskaźnik płynności natychmiastowej 

Wskaźnik płynności natychmiastowej określa zdolność firmy do natychmiastowej spłaty krótkoterminowych zobowiązań z użyciem płynnych aktywów, czyli środków pieniężnych. Wylicza się go jako iloraz środków pieniężnych i zobowiązań bieżących. Optymalna wartość powinna mieścić się w zakresie 0,1-0,2.

Brak płynności finansowej to oczywiście zjawisko negatywne, ale warto wiedzieć, że nadmierna płynność też nie jest wskazana. Może bowiem skutkować utraceniem poziomu rentowności.

Dźwignia finansowa to pojęcie szeroko kojarzone z instrumentami pochodnymi. Dzięki dźwigni można liczyć na większe zyski przy mniejszym wkładzie. Jednak dźwignia finansowa odnosi się też do sposobu zarządzania finansami firmy. Każdy przedsiębiorca powinien wiedzieć, czym jest dźwignia i jak ją wykorzystać w działalności.

Dźwignia finansowa: co to?

Dźwignia finansowa ma zastosowanie na rynku instrumentów pochodnych oraz w zarządzaniu przedsiębiorstwem i jego finansami. Interesuje nas szczególnie ten drugi aspekt. Firmy mogą pozyskiwać fundusze na swoją działalność, inwestycje czy rozwój od obcych podmiotów. Poza własnymi środkami, czyli zyskiem, kapitałem początkowym etc., mogą dysponować kapitałem zewnętrznym, pochodzącym np. od banków lub innych instytucji finansowych. Do środków obcych zalicza się dotacje, dofinansowania, kredyty, pożyczki, leasing, jak również zyski z emisji akcji lub obligacji. Mianem dźwigni finansowej określa się relację kapitału własnego do obcego, często stanowiącego formy zadłużenia.

Jak działa dźwignia finansowa?

Mechanizm dźwigni finansowej w finansach firmy jest podobny w działaniu do lewara przy instrumentach pochodnych. Dźwignia finansowa powoduje, że małym nakładem środków można osiągnąć nieprzeciętne zyski z inwestycji. W przypadku finansowania funkcjonowania firmy, z użyciem środków zewnętrznych, niepochodzących od przedsiębiorstwa, można wypracować większe dochody, bo przeznacza się je na np. rozszerzenie działalności, wejście na nowe rynki czy rozwój.

Stąd nazwa dźwignia czy lewar – przy niskim zaangażowaniu kapitału własnego można uzyskać spore korzyści. Tak samo jak przy lewarze w instrumentach pochodnych, im wyższa dźwignia, czyli im większy udział kapitału obcego w porównaniu do własnego, tym większe ryzyko.

Obliczenie poziomu dźwigni finansowej

Do wyliczenia poziomu dźwigni finansowej w firmie stosuje się prosty wzór:

  • zysk operacyjny bez uwzględnienia odsetek od kredytów długoterminowych (netto)

 

należy podzielić przez:

  • zysk operacyjny (brutto).

 

W ten sposób uzyska się procentowy wpływ zmiany zysku operacyjnego na procentową zmianę zysku brutto. Przykładowo, gdy wyjdzie wynik 1,5, oznacza to, że wzrost zysku operacyjnego o 10% przełoży się na wzrost zysku brutto o 15%.

Efekt dźwigni finansowej

Przedsiębiorcy sięgają po obcy kapitał nie tylko dlatego, że są zmuszeni do pozyskiwania środków innych niż własne, by finansować działalność. Mają też na uwadze możliwość obniżenia podatku dochodowego, bo zyskują dodatkowe koszty związane z obsługą finansowania dłużnego jak odsetki, prowizje etc. Koszt długu obcego może być niższy niż koszt kapitału własnego. Ponadto, kapitał obcy może poprawiać rentowność kapitału własnego, czyli stosunku zysku netto do kapitału własnego. Im wyższy jest ten wskaźnik, tym lepsza sytuacja finansowa firmy.

Nie zawsze jednak finansowanie działalności kapitałem obcym ma same plusy. Wyróżnia się pozytywny i negatywny efekt dźwigni finansowej, zależnie od tego, jak przekłada się ona na rentowność majątku.

  • Pozytywny efekt dźwigni finansowej jest wtedy, gdy finansowanie instrumentami dłużnymi skutkuje poprawą rentowności biznesu.
  • Negatywny efekt dźwigni finansowej (tzw. maczuga finansowa) występuje, gdy dodatkowe odsetki, prowizje etc. prowadzą do spadku rentowności kapitału własnego.

Wskaźnik efektu – obliczenie

Jak wyliczyć, czy występuje w firmie dodatni efekt dźwigni finansowej, czy wręcz przeciwnie? Trzeba sprawdzić, ile wynosi wskaźnik efektu dźwigni finansowej. W tym celu oblicza się rentowność kapitałów własnych (z ang. skrót ROE) oraz rentowność aktywów (z ang. skrót ROA), a następnie dzieli się ROE przez ROA. Takie wskaźniki wylicza się m.in. do sprawozdań finansowych. Gdy wynik jest powyżej 1, to oznacza pozytywny efekt dźwigni finansowej. Wynik poniżej 1 wskazuje, że zaciągnięcie dodatkowych długów nie poprawi sytuacji firmy. W takim scenariuszu warto pomyśleć o faktoringu, który nie jest finansowaniem dłużnym działalności przedsiębiorstwa. Pomaga on uzyskać szybciej środki z wystawionych faktur, czyli zarobiony zysk. Sprawdź szczegóły, kontaktując się z nami.

Spowolnienie gospodarcze obserwowane jest obecnie w wielu krajach, w tym w Polsce. Tempo wzrostu gospodarczego wyhamowało, spada popyt konsumencki, utrzymują się wysoka inflacja i ceny energii. Czy to oznacza, że czeka nas recesja? Czy w Polsce będzie kryzys gospodarczy w najbliższym czasie?

Czym jest spowolnienie gospodarcze, a czym recesja?

Spowolnienie gospodarcze to termin stosowany w makroekonomii na opisanie okresu w gospodarce państwa, gdy dochodzi do wyhamowania wzrostu gospodarczego. Innymi słowy, PKB przestaje znacząco rosnąć. Nie zawsze oznacza to negatywne zjawisko. To naturalny element cyklu koniunkturalnego – po okresie wzrostu jest czas spowolnienia, a potem ponownie może dojść do ożywienia w gospodarce.

Zdarza się jednak, że spowolnienie jest spowodowane kryzysem na rynku finansowym, trudną sytuacją geopolityczną, kataklizmami, wojnami czy innymi negatywnymi zjawiskami obserwowanymi w skali danego kraju czy na całym świecie. Wtedy może być oznaką zbliżającej się recesji, a nawet kryzysu gospodarczego. Recesja to czas stagnacji w gospodarce, gdy dochodzi do spadku produktu krajowego brutto. Jeśli spadek PKB jest gwałtowny i bezwzględny, mówi się już o kryzysie gospodarczym.

Spowolnienie gospodarki a inflacja

Spowolnienie gospodarki a inflacja – czy to zjawiska sprzężone? W pewnym sensie tak, ale nie jest wcale tak, że spowolnienie wywołuje inflację. Wręcz przeciwnie, inflacja jest konsekwencją dobrej sytuacji gospodarczej i wzrostu PKB. Z kolei gdy pojawi się spowolnienie gospodarcze, to inflacja zacznie spadać. Długo utrzymująca się wysoka inflacja w połączeniu ze spowolnieniem gospodarki to zjawisko zwane stagflacją, które może mieć negatywne skutki dla rynków finansowych i życia społecznego. Warto też wiedzieć, że eksperci uważają, iż w dłuższej perspektywie o wiele wyższe są koszty społeczne spowolnienia gospodarki czy recesji niż wysokiej inflacji.

Czy czeka nas kryzys światowy?

Obecnie specjaliści prognozują prawdopodobieństwo światowej recesji na aż 50%. W ujęciu globalnym w tym roku zanotowany ma być jeden z trzech najniższych wzrostów gospodarczych w ciągu ostatnich 30 lat. Aż 2/3 głównych ekonomistów z kluczowych spółek uważa, że w tym roku dojdzie do recesji o skali światowej. Negatywna prognoza dotyczy szczególnie świata zachodniego. Komisja Europejska prognozuje, że dojdzie do spadku PKB w następujących krajach:

  •       Niemcy, o 0,6%,
  •       Szwecja, o 0,6%,
  •       Łotwa, o 0,3%.

Bank Światowy z kolei przewiduje, że tempo wzrostu światowej gospodarki wyniesie 1,7% w 2023 r. i 2,7% w 2024 r. Spowolnienie ma być obserwowane w większości krajów, a szczególnie w tych rozwiniętych oraz rozwijających się i wschodzących. Nie wszędzie jednak dojdzie do recesji i dobra wiadomość jest taka, że Polska może uniknąć takiej sytuacji.

Czy będzie recesja w Polsce?

Polska gospodarka zaskoczyła w zeszłym roku ekonomistów. Wzrosła o 4,9%, więcej niż przewidywano. To dobry znak na ten rok. Według Komisji Europejskiej Polska uniknie recesji i zanotuje jedynie spowolnienie gospodarcze. PKB w 2023 ma wzrosnąć o 0,7%. Podobnie przewiduje Bank Światowy – wzrost poniżej 1%. Oczywiście taki przyrost PKB to niedużo, zwłaszcza gdy porównuje się wyniki od 1989 roku, ale ważne jest to, że nie dojdzie do spadku PKB. Po 1989 roku tylko raz zaobserwowano w Polsce recesję – w 2020 roku, w czasie pandemii. Spowolnienie gospodarcze nie odbije się mocno na rynku pracy, bo bezrobocie ma wzrosnąć tylko nieznacznie. Niestety, w dalszym ciągu utrzymywać będzie się dwucyfrowa inflacja – co najmniej do połowy tego roku. Wyhamowanie gospodarcze nie od razu bowiem przełoży się na zmniejszenie presji na wzrost cen.

 

 

Amortyzacja degresywna to jeden z czterech rodzajów amortyzacji stosowanych w księgowości. Do jakich środków trwałych można ją stosować i jak wyglądają odpisy amortyzacyjne?

Czym jest amortyzacja?

Przypomnijmy, czym jest amortyzacja. Wydatków związanych z nabyciem lub wytworzeniem majątku firmy nie można zaliczyć od razu do kosztów uzyskania przychodów. Dokonuje się tego systematycznie przez cały okres użytkowania danego środka trwałego, dokonując tzw. odpisów amortyzacyjnych. Amortyzacja ma na celu oddanie realnie i racjonalnie utraty wartości składników majątku.

Co podlega amortyzacji?

W myśl przepisów księgowych amortyzacji podlegają wszystkie środków trwałe, ale też wartości niematerialne i prawne, o wartości początkowej wyższej niż 10 tys. zł.

Rodzaje amortyzacji

Wyróżnia się cztery metody amortyzowania środków trwałych:

  • amortyzacja liniowa,
  • amortyzacja degresywna,
  • amortyzacja progresywna,
  • amortyzacja jednorazowa.

Każda odnosi się do innego rodzaju środków trwałych. Do wartości niematerialnych i prawnych można stosować jedynie amortyzację liniową, zaś do środków trwałych – liniową, degresywną lub progresywną. Amortyzację jednorazową wykorzystuje się w sytuacji, gdy składnik majątku jest wart mniej niż 10 tys. zł, ale spełnia definicję środka trwałego. Na czym polega amortyzacja degresywna?

Amortyzacja degresywna: do jakich środków trwałych?

Środki trwałe podlegające amortyzacji metodą degresywną określone są w art. 22k ust. 1 ustawy o PIT. To maszyny oraz urządzenia z grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), a dokładnie:

  • kotły i maszyny energetyczne,
  • maszyny, aparaty i urządzenia ogólnego zastosowania,
  • maszyny, urządzenia i aparaty specjalistyczne,
  • urządzenia techniczne,
  • narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, niesklasyfikowane w innym miejscu.

Metodą degresywną można amortyzować także pojazdy i środki transportu, z wyłączeniem samochodów osobowych.

Amortyzacja degresywna: jak liczyć?

Amortyzacja degresywna zakłada, że zużycie środka trwałego i, co za tym idzie, zmniejszenie jego wartości następuje szybciej na początku okresu jego używania. W przypadku stosowania tej metody wcześniej dochodzi do zamortyzowania składnika majątku firmy niż w przypadku metody liniowej. Podstawa dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest bowiem zmniejszana co roku o sumę odpisów z poprzedniego roku. Potem tę podstawę mnoży się przez stawkę określoną w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Można ją jeszcze podwyższyć, stosując współczynnik amortyzacji degresywnej. Wysokość tego współczynnika każdy podatnik określa samodzielnie, ale nie może być on wyższy niż 2.

Odpisy amortyzacyjne można wyliczyć, korzystając z kalkulator amortyzacji degresywnej dostępnego na rządowej stronie gofin.pl.

Kiedy odpisy przy amortyzacji degresywnej?

Podatnik ma do wyboru trzy sposoby dokonywania odpisów amortyzacyjnych z różnymi terminami:

  • co miesiąc w równych ratach,
  • co kwartał w równych ratach,
  • na koniec roku, jednorazowo.

Co ważne, trzeba trzymać się stosowania jednego sposobu przez cały rok podatkowy.

Kiedy warto wybrać amortyzację degresywną?

Współczynnik amortyzacji degresywnej jest dość wysoki w porównaniu do innych metod. Dzięki temu znacząco skraca się okres amortyzacji środka trwałego – czasem nawet dwukrotnie w porównaniu do metody liniowej. Dlatego jest zalecana podatnikom, którym zależy na generowaniu wysokich kosztów w pierwszej fazie użytkowania środka trwałego oraz na szybkim zamortyzowaniu składnika majątku.

Czy można zmienić metodę amortyzacji?

Raz wybranej metody amortyzacji nie można zmienić w trakcie amortyzowania środka trwałego. Stosuje się ją do pełnego zamortyzowania danego składnika majątku. Przy metodzie degresywnej nie można także zmieniać wartości współczynnika. O czym warto jednak wiedzieć to, że amortyzacja degresywna może przejść w liniową. Odpisy amortyzacyjne są stopniowe zmniejszane aż do momentu, gdy  wartość odpisywanej raty staje się mniejsza od raty ustalanej za pomocą metody liniowej. Wtedy podatnik musi zacząć dokonywać odpisów z użyciem amortyzacji liniowej, już bez stosowania współczynnika. Może się zatem zdarzyć, że do amortyzacji jednego środka trwałego w okresie jego użytkowania będzie stosowana amortyzacja degresywna i liniowa.

Nie jest łatwo stosować amortyzację degresywną, wzór wyliczania podstawy do odpisów dla wielu osób może być zbyt zawiły. Lepiej oprzeć się tu na profesjonalistach z biur księgowych.

Złóż wniosek online